Εχθές, και ενώ περίμενα ένα φίλο μου στο Χαϊδάρι στην είσοδο από το Παλατάκι, ένα ΙΧ αυτοκίνητο παρκάρισε ακριβώς μπροστά μου (εγώ πεζός στο πεζοδρόμιο, το αυτοκίνητο παρκάρισε κανονικά στο δρόμο). Όμως, η οδηγός του αυτοκινήτου δεν πρόσεξε καλά και το παρκάρισε αρκετά άτσαλα, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του αυτοκινήτου της να εξέχει από τη νοητή γραμμή των υπόλοιπων αυτοκινήτων και να είναι εκτεθειμένο στο δρόμο με επικίνδυνο τρόπο.
Μόλις βγήκε η νεαρή οδηγός και πέρασε από μπροστά μου θεώρησα καλό να της υποδείξω, καθαρά από ενδιαφέρον για το καλό της, αυτό που παρατήρησα. Της λέω "Καλησπέρα σας" αυτή κοντοστέκεται, με κοιτάζει, δεν μου απαντά και συνεχίζει να προχωρά αμέριμνη. Συνεχίζω, "συγγνώμη... να σας πω..." η κυρία ούτε που γύρισε να με κοιτάξει. Εκτός του ότι ένοιωσα τελείως μαλάκας, αμέσως συλλογίστηκα "...σε τι κοινωνία ζούμε;".
Είναι τραγικό να διαπιστώνεις τέτοια συμπεριφορά από ένα τόσο νέο άνθρωπο σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει όλο και λιγότερα πράγματα να τον κρατήσουν δεμένο με το συνάνθρωπό του. Μπορεί να με πέρασε για καμάκι, μπορεί να ήταν κωφή, μπορεί να νόμισε ότι ήμουν ζητιάνος, δεν ξέρω κι εγώ τι, αλλά μια καλησπέρα είναι αυτή! Πες τη κι ας πέσει χάμω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου