Σάββατο, Φεβρουαρίου 05, 2011

Οι Ιθάκες δεν έχουν άλλα να σε δώσουν

Μια μέρα που θα είσαι λιγότερο καταβεβλημένος από την καθημερινή διαμάχη που έχει πια ριζώσει στη ζωή σου, αυτή που σου απομυζεί και το τελευταίο γραμμάριο πίστης σε αυτή και αισιοδοξίας για το μέλλον, μια τέτοια μέρα που οι ισορροπίες μέσα σου θα έχουν καταστραφεί και η μόνη παρηγοριά θα είναι το άκουσμα του επιθανάτιου ρόγχου σου, μια τέτοια μέρα θα περπατήσεις μόνος σ ένα όμορφο δάσος μιας πνιγηρής πολιτείας που σε φιλοξενεί σαν πελάτη σε οίκο ανοχής, και θα αντικρύσεις όλα εκείνα που έχασες κατά την αναμονή σου στο μικρό, γεμάτο πόθους σαλονάκι του. Θα αντικρύσεις τα δέντρα-κτίρια που γέρνουν με το φύσηγμα του άνεμου πότε από εδώ και πότε από εκεί, θα ακούσεις το θρόισμα των φύλλων-σκουπιδιών που κείτονται σε δρόμους και πλατείες της μιζέριας, θα μυρίσεις τον βαρύ άνεμο της μολυσμένης τέφρας γύρω σου και θα αναλογιστείς πόσο πολύ κράτησε αυτή η αναμονή. Πόσα παιδικά σου όνειρα έθαψε κάτω από τόνους χαμένης προσπάθειας, πόσα εφηβικά σκιρτήματα κατάπιε η αδηφάγα ανωνυμία της μεγαλούπολης, πόσες βραδιές σου έκλεψε μια παρόρμηση που δεν είχες το σθένος να υποτάξεις.
Όσο κι αν αναπολείς όνειρα, στόχους και ευκαιρίες που δεν άρπαξες πάντα θα ξέρεις βαθειά μέσα σου ότι όλα αυτά ήταν δικές σου αποφάσεις, αντιδράσεις, υποταγές. Δεν θα μπορείς να ρίξεις πουθενά αλλού το βάρος, ν' αφορήσεις συνήθειες, αγάπες, έρωτες και φιλοδοξίες γιατί όλα αυτά που σε πλάσαν μέχρι σ' αυτό τον περίπατο, εσύ τα προκάλεσες να σε πλάσουν. Εσύ και τα σημεία των καιρών που βρέθηκαν μπροστά σου αίφνης, άλλα ντυμένα με τα καλά τους, άλλα έχοντας ένα μόνο μανδύα που αποκάλυπτε τα μέρη που σ' ενδιέφεραν κι έκρυβαν εκείνα που θα σε απωθούσαν και άλλα ολόγυμνα, χωρίς ίχνος υποψίας, που σου έδειχναν κάθε πτυχή του σώματός τους απροκάλυπτα και προκλητικά.
Κάτω απ την οριζόντια γραμμή της άθροισης όμως, μετά από πολύωρη προσπάθεια με τους αριθμούς, θα καταλάβεις ότι όλα όσα άθροιζες τόσες ώρες ήταν αντίθετα μεταξύ τους. Ανεξαρτησία με θετικό πρόσιμο και μεγάλο βαθμό, ισοσκελίζονταν με την αφάνεια στον ίδιο βαθμό. Το μηδενικό που αντίκρυσες έπειτα από υπολογιμό 20 χρόνων πεπραγμένων θα σου δείχνει τόσο κενό, που μέσα του θα μπορούσε να γίνει μια δεύτερη μεγάλη έκρηξη. Μια δεύτερη κοσμογονία.
Δέν έχεις κάτι άλλο να προσθέσεις. Είσαι άδειος. Κενός. Έχεις φθαρεί από το ταξίδι ποιητή. Οι Ιθάκες δεν έχουν άλλα να σε δώσουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: