Τρίτη, Ιουνίου 12, 2012

Τους γέλασα! Εγώ πήρα την κοπέλα!

Στο μικρό χωριό της Πελοπονήσου, ανάμεσα στα χαμόσπιτα και τα λιθόκτιστα πεζούλια, παίζουν τα κορίτσια το σχοινάκι. Οι καιροί δύσκολοι στην ελλάδα του 1950... Φτώχεια, πείνα, ανέχεια αλλά το παιχνίδι δε λείπει και στις φτωχότερες γωνιές της χώρας. Η Τούλα και η Αλεξάνδρα, αδερφές και αχώριστες στην ηλικία 8 και 9 αντίστοιχα, κόρες μιας 8μελούς οικογένειας "αλευροβιομηχάνων" της Αρκαδίας. Ο νερόμυλος του Γιώργη Λάγκα στου "Λιανού" ήταν η περι ης ο λόγος αλευροβιομηχανία -για να βάζουμε και τα πράγματα στο σωστό τους μέγεθος.
Τα κορίτσια, αν και πολύ δεμένα μεταξύ τους, είχαν σοβαρές διαφορές στο χαρακτήρα τους. Η Αλεξάνδρα, ήταν πολύ τακτική και υπεύθυνη. Πρώτη στο σχολείο, με τα καθαρότερα τετράδια, πάντα διαβασμένη και εντάξει στις υποχρεώσεις της, δεν έχανε χρόνο μετά το μάθημα και γυρνώντας σπίτι, στρωνόταν στο διάβασμα πριν καν βάλει κάτι στο στόμα της. Η Τούλα, η μικρότερη από τις έξι αδερφές της κυρά Παναγιώτας, ήταν ακριβώς το αντίθετο... μόλις το κουδούνι χτυπούσε για σχόλασμα, τα ταλαιπωρημένα τετράδια μπαίναν όπως-όπως στην αυτοσχέδια, μπαλωμένη τσάντα, και δρόμο για τη ρούγα... Παιχνίδι, κουβέντα, αστεία, γέλια για να ξεχνιέται η πείνα και η φτώχεια. Εκείνο το απόγευμα πήρε στο λαιμό της και την Αλεξάνδρα που κοντοστάθηκε να τις χαζέψει που παίζανε το σχοινάκι με τα ενωμένα από τα ρούχα τους λάστιχα. Δεν έμεινε όμως για πολύ. Έφυγε για το σπίτι μετά από λίγο αφήνοντας την Τούλα με τα υπόλοιπα γειτονόπουλα να παίζουν μέχρι αργά.
Λίγο πριν ανάψουν οι λύχνοι στο σπίτι, ακούει η Αλεξάνδρα την αδερφή της να έρχεται φωνάζοντας από χαρά και πανηγυρίζοντας για το αναπάντεχο! Η Αλεξάνδρα όλο περιέργεια έτρεξε έξω να δει τι συμβαίνει και χοροπηδούσε όλο χαρά η Τούλα.
"Τί έπαθες μωρή και χοροπηδάς σαν το κατσίκι;"
"Κοίτα, Αλέκα, κοίτα..." η Τούλα όλο χαρά κράδαινε ένα κομάτι χαρτί στο χέρι της...
"...βρήκαμε με τα κορίτσια ένα χαρτονόμισμα στη ρούγα! Θα πάω να το πάρω καραμέλες, μπορεί αμά φτάσει να παρω και σοκολάτα!" έλεγε η Τούλα όλο έξαψη.
Η μικρή Αλεξάνδρα άνοιξε διάπλατα τα μάτια για να δει από κοντά το χαρτονόμισμα που της φαινότανε κομμάτι... μικρό.
"Κοίτα, Αλέκα μου, κοίτα..." συνέχισε η Τούλα με οίστρο, "το βρήκαμε πεταμένο πίσω από κάτι ξερόχορτα μαζί με τα κορίτσια και το μοιράσαμε δίκαια στα τρία... αλλά τους γέλασα, εγώ πήρα την κοπέλα!"