Και τι εννοώ; Μιλάω για τη φοροδιαφυγή εκατομμυρίων πολιτών που νοικιάζουν ακίνητα. Ιδιοκτήτες ακινήτων, ιδιαίτερα στην Αττική, νοικιάζουν διαμερίσματα με 600, 700, 800 ευρώ μίσθωμα το μήνα και δηλώνουν γύρω στα 200-250 (τόσο είναι περίπου το ποσό για το οποίο δεν φορολογούνται ιδιαίτερα ψηλά).
Εδώ λοιπόν, εκτός από τους ιδιοκτήτες που κοιτάνε να τη βγάλουνε ζάχαρη, ευθύνη φερνουν και οι ενοικιαστές που συναινούν σε αυτή τη κλοπή. Γιατί το ποσό του ενοικίου αναγράφεται στο συμφωνητικό που πάει στην αρμόδια ΔΟΥ.
Εδώ βέβαια υπάρχει και το θέμα του εκβιασμού των πολιτών που ψάχνουν να βρουν ένα σπίτι να μείνουν γιατί οι όροι της πλασματικής τιμής θέτονται εξ αρχής από τους ιδιοκτήτες. "Αν θες" σου λένε... Κι εγώ ένας απο αυτούς είμαι. Μένω εδώ και 10 χρόνια στο ενοίκιο. Πληρώνω 520 Ευρώ το μήνα και παίρνω απόδειξη για 220. Και τι να κάνω; Δεν βρίσκονται σπίτια που να ικανοποιούν τις βασικές ανάγκες ενός νέου ζευγαριού στην Αθήνα με λιγότερο από 600 Ευρώ το μήνα. Και πάντα η απόδειξη θα είναι στο 1/3 σχεδόν της πραγματικής τιμής.
Εδώ δεν θα μπορούσαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να κάνουν δουλειά; Οι εφημερίδες με τις αγγελείες είναι γεμάτες και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διασταυρώσουν στοιχεία. Δε μπορεί κύριε να βάζεις το σπίτι στην αγγελία με ενοίκιο 600 ευρώ και να καταθέτεις συμφωνητικό στη ΔΟΥ για 200. Τόσο πολύ μυαλό θέλει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου