Πως ξεμπέρδεψα με τις κατσαρίδες - Μέρος 2

Έχοντας κάνει την έρευνά μου για το είδος και τα χαρακτηριστικά του εχθρού μου, αποφάσισα να ψάξω να βρώ τρόπους να απαλλαγώ από την παρουσία του, χωρίς τη χρήση χημικών εντομοκτόνων σκευασμάτων, καθότι είμαι και οικολογικά ευαίσθητος.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ένα άρθρο για το θέμα μου στο οποίο περιγράφονταν ένα σκεύασμα που έλεγε ότι καταπολεμά τις κατσαρίδες αυτού του είδους.

Έφτιαξα λοιπόν μικρές "ταΐστρες" από αλουμινόχαρτο, στις οποίες έβαλα μαγειρική σόδα, άχνη ζάχαρη, περιτώματα από κατσαρίδες και λίγο νερό. Οι κατσαρίδες θα έτρωγαν τη σόδα και θα έσκαγαν θεωρητικά... Παράλληλα, διάβασα ότι εάν το περιβάλλον τους είναι εχθρικό θα αναγκαστούν να μετακομίσουν. Έτσι, καθάρισα την κουζίνα μου από εστίες που αποτελούσαν καταφύγιο για τις κατσαρίδες (χαρτιά, σακκούλες κλπ), καθάριζα πολύ καλά το χώρο από σκόνες, ψίχουλα και περιττώματα κατσαρίδων, και αποφάσισα να τους κόψω το νερό. Καθάριζα κάθε σταγόνα που έπεφτε από το πλύσιμο των πιάτων στο νεροχύτη, έβγαζα το στυμένο wettex αλλά και τη σακούλα με τα σκουπίδια έξω, στο μπαλκόνι της κουζίνας, σκούπιζα όλα τα πιάτα μετά το πλύσιμο για να μη μείνει ίχνος νερού επάνω τους, κάλυψα όλα τα αποχετευτικά σιφόνια του νεροχύτη με σχάρες για να μην μπαίνουν ή βγαίνουν από μέσα οι κατσαρίδες... Αυτό έγινε για 3-4 μήνες αλλά και πάλι τίποτα. Ο εχθρός, καθότι και άλλης τάξης μεγέθους, έβρισκε τρόπους να επιβιώνει και να πολλαπλασιάζεται.

Τον Αύγουστο του 2007, έχοντας το σπίτι στην απόλυτη κυριαρχία μου αφού έλλειπε η αδερφή μου με άδεια, αποφάσισα να δράσω με άλλη μέθοδο. Είχα σκοπό να βάψω την κουζίνα και το μπάνιο μου και να κάνω μικρο-αλλαγές και επιδιορθώσεις. Σκέφτηκα ότι ήταν η κατάλληλη περίοδος να κάνω κάτι και για το μεγάλο πρόβλημα των κατσαρίδων. Αρχικά αποφάσισα να απευθυνθώ στους επαγγελματίες. Τηλεφώνησα σε μια εταιρία απεντόμωσης-απολύμανσης χώρων και μου είπαν οτι το κόστος είναι περίπου 150 Ευρώ για την κουζίνα και το μπάνιο. Δυστυχώς όμως τα συνεργεία είχαν άδεια και θα επέστρεφαν μετά τις 25 Αυγούστου, ημερομηνία που θα έφευγα με άδεια εγώ. Έτσι, αποφάσισα να πάρω την κατάσταση επάνω μου.

Έψαξα πάλι στο διαδίκτυο για επαγγελματικά σκευάσματα απεντόμωσης, και βρήκα εγκύκλιο του υπουργείου υγείας ή αγροτικής ανάπτυξης, σχετικά με τα εγκεκριμένα εντομοκτόνα σκευάσματα για το συγκεκριμένο είδος κατσαρίδας. Με βάση το όνομα του σκευάσματος (Goliath Gel) έψαξα λίγο ακόμη και βρήκα πληροφορίες από γεωπόνους οι οποίοι αναφέρονταν εκτενώς σε τρόπους απεντόμωσης και τη συντονισμένη χρήση και άλλων εντομοκτόνων για την ολοκληρωτική αντιμετώπιση του εχθρού. Έπειτα έπρεπε να βρώ από πού θα προμηθευτώ τα σκευάσματα αυτά στην Αθήνα. Επικοινώνησα μέχρι και με τις εταιρείες φυτοφαρμάκων και βρήκα ένα κατάστημα με φυτοφάρμακα κοντά στην περιοχή μου.

Το ίδιο απόγευμα πήγα στα φυτώρια που μου σύστησε η εταιρεία, και αγόρασα τα σκευάσματα.

Η συνταγή:

• 1 σωληνάριο Gel (Ζελέ σε συσκευασία σύριγγας - Δόλωμα.)
• 1 σακουλάκι K-OTHRINE (Σκόνη)
• 1 μπουκαλάκι IMPERATOR (Υγρό)
• 1 φιάλη ψεκασμού
  

Goliath Gel (BASF)

Maxforce WIC JEL (Bayer)

Imperator

K-Othrine

Το κόστος του Goliath Gel είναι σχετικά μεγάλο (περί τα 50-60 Ευρώ/σωληνάριο) υπάρχει όμως και εναλλακτικό σκεύασμα (φωτο) MAXFORCE WIC GEL (Bayer) με κόστος περι τα 25 Ευρώ της ίδιας ή παραπλήσιας σύστασης με άριστα αποτελέσματα. Τα υπόλοιπα 2 σκευάσματα κοστίζουν περί τα 15 Ευρώ και είναι υδατοδιαλυτά.

Προετοιμασία:

1. Καθαρίζουμε πολύ καλά τους χώρους εφαρμογής της απεντόμωσης. Δεν πρέπει να μείνουν σκόνες και άλλα στερεά ή υγρά στοιχεία στα πατώματα τα έπιπλα και τις επιφάνειες πριν την εφαρμογή.
2. Διαλύουμε ποσότητα K-OTHRINE (Σκόνη) και IMPERATOR (Υγρό) με νερό στο δοχείο του ψεκαστικού μας (οι αναλογίες αναφέρονται στις συσκευασίες των σκευασμάτων). Το διάλυμα είναι γαλακτώδες - μη διαυγές. Χρησιμοποιήστε αδιάβροχα γάντια για να μην έρθει το υγρό σε επαφή με τα χέρια σας.
   

Εφαρμογή:

1. Gel: Τοποθετούμε μικρές ποσότητες του ζελέ (στο μέγεθος μιας μεγάλης φακής) ανά ένα μέτρο στους χώρους που κυκλοφορούν οι κατσαρίδες (ντουλάπια εξωτερικά όχι μέσα, γωνίες, ρωγμές και τρύπες σε τοίχους, εισόδους, πόρτες, αποχετεύσεις εξωτερικά -να μην εφαρμόζεται σε χώρους που μπορεί το σκεύασμα να έρθει σε επαφή με νερό που ρέει προς την αποχέτευση καθότι είναι τοξικό για τον υδροφόρο ορίζοντα- αν έχετε ενυδρείο κρατήστε το μακρυά από το χώρο εφαρμογής).
2. Διάλυμα K-OTHRINE - IMPERATOR: Ψεκάζουμε με το δοχείο ψεκασμού κυρίως τους εξωτερικούς χώρους (μπαλκόνια, μπαλκονόπορτες, εισόδους, αποθήκες) και τις πύλες εισόδου ή εξόδου των εντόμων. Άν το πρόβλημα είναι πολυ έντονο μπορείτε να ψεκάσετε και μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας, αφού πρώτα τα αδειάσετε τελείως από τρόφιμα και σκεύη. Προσοχή και εδώ να μην έρθει το διάλυμα σε επαφή με νερό που ρέει προς την αποχέτευση καθότι είναι τοξικό για τον υδροφόρο ορίζοντα. Αν έχετε ενυδρείο κρατήστε το μακρυά από το χώρο εφαρμογής.

Μετά την εφαρμογή: Καλό είναι να αποφύγουμε να κινούμαστε στους χώρους εφαρμογής για τις πρώτες 4-5 ώρες μέχρι να αποροφηθεί τελείως το υγρό. Σημαντικό είναι να αφήσετε το χώρο όσο περισσότερο καιρό γίνεται χωρίς να επέμβετε καθόλου. Τα σημεία που έχετε εφαρμόσει το ζελέ πρέπει να μείνουν άθικτα για να τα βρίσκουν οι κατσαρίδες και να τρώνε το δόλωμα, γι αυτό καλύτερα να κάνετε απεντόμωση σε κάποια περίοδο που σχεδιάζετε να λείψετε από το σπίτι για Σαββατοκύριακο ή περισσότερες μέρες. Μην ξεχάσετε να καθαρίστε πολύ σχολαστικά τα χέρια σας.

Αποτελεσματικότητα: Πάρα πολύ αποτελεσματική μέθοδος. Από την ημέρα που έκανα εφαρμογή της παραπάνω μεθόδου (25 Αυγούστου 2007) μέχρι σήμερα (4 Αυγούστου 2010) δεν έχει εμφανιστεί ούτε ίχνος κατσαρίδας ή άλλου εντόμου (μυρμίγκια, μύγες, σφήκες κλπ) στο διαμέρισμα. Το ζελέ είναι πολύ αποτελεσματικό γιατί λειτουργεί πολλαπλασιαστικά δεδομένης της τάσης των κατσαρίδων να τρώνε τα νεκρά άτομα του είδους τους. Έτσι μόλις η κατσαρίδα φάει το δόλωμα, γυρίζει στη φωλιά και μετά από λίγο πεθαίνει από τη δράση του δολώματος. Οι κατσαρίδες που θα φάνε το πτώμα της, θα φάνε και τα υπολοίματα του στομάχου της όπου υπάρχει ακόμη ποσότητα του δολώματος και θα τύχουν του ιδίου αποτελέσματος. Έτσι, οι ίδιες οι κατσαρίδες λειτουργούν ως δολώματα! (Κακόοοοο).

Σημείωση: Η εφαρμογή της παραπάνω μεθόδου από άτομα μη εξειδικευμένα δεν συνιστάται. Εγώ έκανα εφαρμογή της παραπάνω μεθόδου εξολοκλήρου με δική μου ευθύνη και δεν αναλαμβάνω καμία ευθύνη για τυχόν προβλήματα που προκύψουν από τη χρήση της από άλλα άτομα.

Πάντως το πρόβλημά μου λύθηκε και λύθηκε οριστικά. Από τον Αύγουστο 2007 μέχρι τον Αύγουστο 2010 όπου και μετακόμισα εκ νέου, δεν είχα καμία επαφή με τα ιδεχθή έντομα στο σπίτι.

Αντίο για πάντα κατσαρίδες.

Πως ξεμπέρδεψα με τις κατσαρίδες - Μέρος 1

Τα ιδεχθή αυτά πλάσματα είχαν γίνει συγκάτοικοί μου τα τελευταία 6 χρόνια. Τα κληρονόμησα από τη γκαρσονιέρα του Παγκρατίου, Αρκτίνου 6, όπου εγκαταστάθηκα το 1999. Το 2000, μετά από μια φοβερή λοίμωξη του αναπνευστικού που μου κόστισε 28 μέρες στον Ευαγγελισμό, αποφάσισα να αλλάξω γειτονιά.

Οι κατσαρίδες ήταν τα κατοικίδιά μου. Τραγική κατάσταση! Μέχρι και ονόματα τους είχα βγάλει: Η ξανθούλα, η αφρατούλα, ο τριζοπάτης... Μιά μέρα πηγε να ανοίξει το ντουλάπι της κουζίνας η κοπέλα μου, και πετάχτηκε μια Τερέζα πάνω στο πρόσωπό της. Φρίκη! Έφυγα από τη γκαρσονιέρα και εγκαταστάθηκα στον τρίτο όροφο ενός διαμερίσματος 70τμ. στη Χαραυγή. Διαμπερές, ηλιόλουστο με καλή διαρρύθμιση και μεγάλη κουζίνα. Οι Τερέζες μου ήρθαν και αυτές μαζί. Μέσα σε κουτιά, μέσα σε ψυγεία σε συρτάρια σε υφάσματα... Δεν είχα ιδέα τι κουβάλησα μαζί μου. Μιά εβδομάδα μετά τη μετακόμιση, και ενώ είχα την εντύπωση ότι είχα μείνει μόνος, τσουπ! να σου και τα κατοικίδια. Τρελλάθηκα!!! Έπρεπε να τις καταπολεμήσω όσο το δυνατό πιο γρήγορα.

Αρχικά, δοκίμασα τις γνωστές μεθόδους: Aerozol και παγίδες. Δεν έπιασε. Καταπολεμούσα μονο αυτές που τύχαινε να μολυνθούν από το δηλητήριο και... η ζωή συνεχίζεται. Μέχρι να καταλάβω τι γίνεται, πέρασαν 2-3 χρόνια: Οι κατσαρίδες πολλαπλασιάζονταν με φρενήρεις ρυθμούς. Σκότωνα 1 και φύτρωναν 15! Είχαν κυριαρχήσει στην κουζίνα: Το στρατηγείο τους ήταν παντού. Πίσω από το νεροχύτη, πάνω από τα ντουλάπια, κάτω από το ψυγείο... παντού. Μόλις έσβηνα το φώς της κουζίνας, μετά από 5 λεπτά έβγαιναν για βόλτα. Φλερτάριζαν πολύ με το νερό, τα αποφάγια, τα περιτώματά τους και τα πτώματα των άτυχων αδελφών τους. Σύχναζαν στις αποχετεύσεις, τα υγρά σημεία, και τα μέρη που υπήρχε έντονη ηλεκτροφόρα τάση. Μετασχηματιστές, πρίζες, πολύμπριζα, κουζίνα, ψυγείο. Η κατάσταση ήταν αφόρητη. Μόλις κάποιος έμπαινε στην κουζίνα και άναβε το φώς, έβλεπε τη φυγή εκατοντάδων ζιζανίων να γίνεται με εγρήγορση και σύστημα πάνω από πιάτα, ποτήρια, κούπες, μαχαιροπήρουνα, πετσέτες. Μετά από αυτό το θέαμα έπρεπε όλα να πλυθούν και να απολυμανθούν. Είχαμε απευδήσει! Αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το θέμα και άρχισα την έρευνα.

Μετά από αρκετή έρευνα στο διαδύκτιο εντόπισα το είδος του εχθρού, τις συνήθειές του, τον τρόπο ζωής και τις γενετικές του ιδιότητες. Μιλάω για την κατσαρίδα του είδους Blatella Germanica η οποία είναι το πιό διαδεδομένο και ανθεκτικό είδος που πολλαπλασιάζεται πάρα πολύ γρήγορα. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται οι διαφορές στα φύλλα και ο σάκος επώασης του θυλικού ατόμου.

Οι κατσαρίδες Blatella Germanica προτιμούν τις ζεστές και υγρές περιοχές (κουζίνα), συνήθως ζούν σε ρωγμές και τρύπες, και είναι νυχτόβια έντομα (κινούνται και τρέφονται τη νύχτα, κρύβονται τη μέρα). Εάν η αποικία είναι μεγάλη μπορεί να τις βρείτε και σε άλλα δωμάτια (πχ. μπάνιο). Έλκονται πολύ από τα ηλεκρικά φορτία και γι αυτό θα τις βρείτε να γυροφέρνουν ηλεκτρικές συσκευές υψηλής τάσης (θερμοσίφωνο, ηλεκτρική κουζίνα, πλυντήριο πιάτων, πολύμπριζα, ψυγείο κλπ). Τρέφονται με αποφάγια, ψίχουλα, περριτώματα και πτώματα άλλων κατσαρίδων, και είναι πολύ φίλες με το νερό. Προτιμούν τα δημητριακά, το ρύζι και τις πατάτες. Τα ενήλικα άτομα σπάνια πετούν αλλά είναι πολύ ευκίνητα. Οι αρσενικές είναι σκουρόχρωμες καφέ-μαύρες και έχουν στρογγυλεμένη κοιλιά, ενώ οι θηλυκές έχουν ξανθο-κόκκινο χρώμα και μακρόστενο σχήμα με μυτερή κοιλιά όπου στην απόληξή της, οι ενήλικες, φέρουν και το σάκο επώασης (βλέπε φωτό). Ένα θηλυκό επωάζει 30-48 μικρά στο σάκκο κάθε φορά, και μπορεί από ένα μόνο θυληκό να δημιουργηθεί πληθυσμός μέχρι και 20.000(!) ατόμων σε διάστημα ενός χρόνου.

Η κοκκινοσκουφίτσα τελικά πεθαίνει;

Έχω από χθές που σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τι συμβαίνει με τη μικρή κοκκινοσκουφίτσα στο τέλος του παραμυθιού... Την τρώει ο κακός λύκος -σίγουρα- και μετά; Μόνο ο λύκος έζησε καλά; Εμείς; Εμείς ζήσαμε καλύτερα;

Χημεία! Μάλιστα. Από χημική αντίδραση θα πεθάνει τελικά η κοκκινοσκουφίτσα μας. Καθότι όπως μας εδίδαξαν οι διδάσκαλοί μας, κάποια πράγματα όταν αναμιγνύονται δημιουργούν εκρήξεις... ειδικά όταν είναι οξέα (Λαϊνοξύδιο του Υδρογόνου ΗΟL). Όταν ο κακός λύκος (ONE) έφαγε τη γιαγιά (ΟΤΕ) τότε άρχισαν οι αντιδράσεις στο στομάχι του λύκου. Όταν κατάπιε λοιπόν την κοκκινοσκουφίτσα, δεν τη χώνεψε, και την έβγαλε -την αχώνευτη- αμάσητη! Είχε όμως προλάβει το Λαϊνοξύδιο του Υδρογόνου στα στομαχικά υγρά του λύκου να κάνει το κακό στην κοκκινοσκουφίτσα μας...

Τα οξέα, "χαρήκαν" που βρέθηκαν επάνω στο σώμα της κοκκινοσκουφίτσας και άρχισαν να μειώνουν την ταχύτητα αντίδρασής τους για να απολαύσουν το γεύμα τους αργά. Η κοκκινοσκουφίτσα, από την άλλη, δεν κατάλαβε τι γινόταν γιατί απλά ένοιωθε ένα γλυκό μούδιασμα σε όλο της το σώμα... κάτι σαν προάγγελο ενός δυνατού οργασμού, και είχε πάθει "Ντουβρουτζά" (βλ. λεξικό Μπαμπινιώτη, Παράρτημα στ':"Τοπικές αργκό της Θεσσαλίας").

Έτσι, αργά και βασανιστικά, τα οξέα διαβρώνουν το σώμα και το πρόσωπο της μικρής, συμπαθητικής θα έλεγα, κοκκινοσκουφίτσας, μέχρι να φτάσουν στο κόκκαλο. Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα...